آئین مستان

گر غیر آل الله لیلایی نمانده

در عشق جز عباس شیدایی نمانده

در جای‌جای قلب فرزندان زهرا

با بودن فرزند من جایی نمانده

امشب فقط یه نفر میتونه روضۀ عباس بخونه ... اونم مادرش ام البنین ... هر کی اومد امشب هم روضۀ عباس بشنوه . هم روضۀ حسین بشنوه ... امشب فقط یه نفر روضه میخونه ... هیچ صدایی محزون تر از صدای مادرانه نیست ... اگر مادر زبون بگیره زمین و زمان میلرزه ... دل سنگ آب میشه .... اگه مادر زبون بگیر  ... دشمنا با گریۀ ام البنین گریه می کردن ... سنگ دل ترین آدما تو مدینه وقتی رد می شدن میدیدن دار به سینه ش میزنه هی می گه بنی .... امشب تو هم ناله داری بزن .... فاطمیه دار تموم میشه ها .....

ام بنینم من نه، امّ بی‌بنینم

یعنی برایم دیگر ابنائی نمانده

دور و برم پر بود از اولاد حیدر

یه روز خونم شلوغ بود ... حسین بود حسن بود عباس بود الان دم آخری هیشکی نیست این لحظه های آخر سرم به دامن بگیر ... آخ بمیرم برات ....

دور و برم پر بود از اولاد حیدر

این آخر عمری منم ... مایی نمانده ...

بر چهارقبر خالی از بس ریختم اشک

از من به غیر از گریه سیمایی نمانده

شد گونه هایم چون کویر از آفتاب

آخه میگن زیر آفتاب مینشست برا حسین گریه می کرد ... چرا زیر آفتاب؟؟؟ شنیدم بدن حسین زیر آفتاب گرم کربلا ....

شد گونه هایم چون کویر از آفتاب

جز خون دل در چشم دریایی نمانده

آن قدر خواندم واحسینا واحسینا

در زخم های حنجرم نایی نمانده

عباس،نای پای راه باورم بود ...

رفته عصای پیری ام،پایی نمانده

رفته عصای پیری ام،وامصیبت ...

آمد شب دلگیری من،وامصیبت ...

رفته عصای پیری من ، وامصیبت ...

بعد از رباب و قصۀ اصغر برایم

غمگین تر از لالای نجوایی نمانده

بر آب غیر از شرم غیر از شرم بر آب

بر مشک غیر از اشک سودایی نمانده

سقا بدون مشک یعنی جسم بی روح

مشکی اگر شد پاره سقایی نمانده

گفتند جسمش آب رفت از شرم شمشیر

زان سرو رعنا قد و بالایی نمانده ....

ای وای ... هرکی هرچی میرسید برا ام البنین تعریف می کرد،شاید ضربات شمشیر ... شاید تیر تو چشم زدن ... شاید دست بریده ... انقد ام البنین رو اذیت نمی کرد که میگفتن به بچه ها قول داد آب بیاره ... همچین که میشنید عباس نتونست آب برسونه ..... (الهی برا خجالتت بمیرم ..) شنیدم آب شدی کنار علقمه ... شنیدم یه نگا کردی به حسین گفتی آقا خجالت زدۀ خودت بچه هاتم .... با الله ... عباس من عوض  تو مادر ... رفتم از همۀ بچه ها حلالیت گرفتم .... هر وقت نگاش به سکینه می افتاد ... نگاش به رباب می افتاد ... حسین ......

مشک علم یک طرف ....

دست قلم یک طرف ...

العطش کودکان

بین حرم  یک طرف ...

نالۀ ادرک اخا ... میرسد از علقمه

زادۀ ام البنین شد پسر فاطمه

امید خیمه شد نا امید

جیب الماء للاسکین ...

بعد تو دیگر خسین،بی کس تنها شده

پای حرامی ببین به خیمه ها وا شده

کرببلا والسلام  ... کارحسین شد تمام

میرود امشب اسیر زینب او ......

 حسین....

مادر عباس ام البنین
ام الادب بانوی وفا
دریایی از احساسُ صفا
دامن تو دانشگه عشق
مادر ساقی کربلا
غم تو خون کرد دل زارم
عشق تورا من به سینه دارم
ام البنین مجنون تو هستم
برای عباست بی قرارم
مادر عباس ام البنین
نام تو حل مشگل  من
ذکر توشمع محفل من
به عشق تو در فاطمیه
زائر قبرت،شد دل من
دامن پرمهر توُ و دستم
عاشق عباس، اگرچه هستم
به یاد قبر مخفی زهرا
زائر قبر خاکی ات هستم
مادر عباس ام البنین

چهار تا پسرم جلوه های من هستند

چهار ام بنین در چهار تن هستند

علی اگر چه مرا مادر پسرها خواند

ولی همه پسران ابوالحسن هستند

سپرده ام به حسن جنگ یادشان بدهد

ز کودکی همه پرورده ی حسن هستند

قرار نیست که صحبت کنند پیش حسین

وگرنه که همه استاد در سخن هستند

بشیر گفت : حسینم کفن نداشته است

عجیب نیست پسرهام بی کفن هستند

شنیده ام که بشیر از همه خبر داری

بگو که از پسر فاطمه خبر داری؟!

حالا آروم آروم داره خبرا رو میده

قرار شد نگذارند ساده جان بدهد ...

قرار شد نگذارند سر تکان بدهد

قرار شد که تنش روی خاک ها باشد

و نیزه دار ، سرش را به آسمان بدهد

قرار شد که سرش را سریع تر ببرد

به مردم همه ی شهرها نشان بدهد

سنان چقدر پریشان رسید در گودال

مباد تا که به دستش کسی سنان بدهد

ام البنین

چه حرف های نگفته که در دهن دارد

اگر که چکمه ی سربازها امان بدهد

به این بریدن انگشت هم نیاز نبود

قرار بود عقیقی به ساربان بدهد

شروع کرد بشیر برا ام البنین روضه خواندن . ام البنین گریه کرد ... خاک به سر می ریخت  الله اکبر ... گفتم و رفتم ....  گفت : روضه ی حسینم رو خوندی .... گفتی بچه هامو کشتن ...اما بشیر ازت یه سوال دارم : عباسم بالاخره تونست آب ببره؟! ...گفتن ام البنین نتونست آب ببره ....یه وقت دیدن ام البنین اومد جلو محمل رباب ... یه نگاه کرد ...گفت : رباب  عباسم رو حلال کن ... نتونست برای علی اصغر آب بیاره .....‌حسین

ام البنین  ام البنین
ای امیرالمونین را یار ، یا اُم البنین
ای سراپا پاکیُ ایثار، یا اُم البنین
بهرِ فرزندانِ زهرا بعدِ زهرا مادری
از تو آید اِی علی را یار ، یا اُم البنین
از بُرد عباس میراثِ وفاُ عشق را
تا که شد سقاُو پَرچمدار ، یا اُم البنین
ام البنین  ام البنین
ای امیرالمونین را یار ، یا اُم البنین
چار فرزندِ تو در صحرایِ سُرخِ کربلا
چار شیرِ بیشۀ پیکار یا اُم البنین
ام البنین  ام البنین
چار فرزندِ شهیدَت گَشت تقدیمِ حسین
در زمینِ کربلا ، هرچار یا اُم البنین
ای امیرالمُونین را یار ، یاُ ام البنین
ای سراپا پاکیُ ایثار، یا اُم البنین
مَکتبِ تو مهربانی اُسوۀ تو فاطمه
داری از او همچنان آثار یا اُم البنین
ام البنین  ام البنین
نِدای ام البنین یا حسین
حسین....

ازخون جوانان حرم لاله

خدا لاله  دمیده

بابا به حرم آمده با ناله

خدا ناله ولی قد خمیده

گوید یارم نیامد

کس کارم نیامد

علمدارم نیامد

خدایا چه کنم،حالا،که من گرفتارم نیامد

بایدم اینطوری شروع بشه روضۀ ام البنینامشب، شب یه خانمی که از بچگی هر وقت روضه شنیدیم اسم تو رم شنیدم  الله اکبر  چند تا روضه هست از بچگی تو ذهن ما مونده  یادتونه میومدن در خونه میگفتن به مادرت بگو روضۀموسی ابن جعفر ع داریم  به مادرت بگو سفرۀ امام حسن ع داریم  اما دست از پا نمیشناخت وقتی یکی میگفت روضۀ ام البنین داریم   مادرمون بعد روضه بر میگشت ، یه کیسۀ کوچیکی همراش بود یه سیبی  نون و پنیری  سبزیی توش بودسفرۀ امام حسن که همش سبز بود  اما صدا میکرد بیرون نرو  هرکدومتون یه لقمه بخورید " چیه مادر؟  برا سفرۀ ام البنین

من با لقمۀ نون تو بزرگ شدم ام البنین

من ریزه خوار سفرۀ آقازادتم ام البنین

من پیرو گریه های توام ام البنین

یه جوری گریه می کرد ، مروان قسی القلب وایمیستاد انقد زار میزد به گریه ش  نمی دونم چطور گریه می کرد  هی زیر لب میگفت آخ حسین برات بمیرم

ام البنین فرشتۀ مهر وفا
ام البنین مادر مهربونیا  
ام البنین دلش به شور شین
ام البنین ذکر لبش دم همه دم حسین
می گفت به عباس پسر ارباب تو حسین
تو شبهای غربت و غم مهتاب تو حسین
ام البنین فرشتۀ مهر وفا
ام البنین مادر مهربونیا   
یه کاروون برگشته اما بی سپاه
یه آسمون ستارۀ بدون ماه
براش خبر آوردن از کربلا
از علقمه ، از ماه نخلستونا
از سرایی که رفت روی نیزه ها
میگفت چهارتا پسرم فدای نور عینم
میگفت به زینب عزیزم  بگو کجاست حسینم
ام البنین فرشتۀ مهر وفا
ام البنین مادر مهربونیا   
زینب حالا دار میده شرح سفر
با اشک میگه از چل تا شام بی سحر
غریبونه گلای یاس چیدن
ماه من به خاک خون کشیدن
پیش چشام ، حسین سر بریدن
پیشونی حسینم  با سنگاشون شکستن
سر ابوالفضل تورو به روی نیزه بستن